بخشی از متن مقاله گزارش يک مورد نادر هيپومانياي ناشي از ريسپريدون و اولانزاپين :
تعداد صفحات :13
مقدمه و هدف: هیپومانیا یک اختلال خلقی است با علایم خلق به طور مداوم بالا یا تحریک‌پذیر که طی دوره حداقل 4 روزه بیمار دچار کاهش نیاز به خواب, صحبت بیش از معمول یا احســـــاس فشار در صورت صحبت نکردن, پرش افکار, حواس‌پرتی, افزایش فعالیت‌هــــای معطوف به هدف اعـــم از اجتماعی, شغلی, تحصیلی, جنسی و ولخرجی زیاد می‌شود. هیپومانیا می‌تواند یک اپیــــزود خلقی اختلال دوقطبی نوع اول یا نوع دوم یا سیکلوتایمی باشد, همچنین می‌تواند به دنبال مصرف داروها و مواد یا درمان با شوک‌الکتریکی و یا نوردرمانی ایجاد شود. در این گزارش به بررسی یک مورد هیپومانیای ناشی از ریسپریدون و اولانزاپین پرداخته شده است.
معرفی بیمار: بیمار زن 57 ساله متأهل, خانه‌دار, با سابقه اختلال دوقطبی نوع اول از30 سال قبل و با سابقه یک بار بستری در بیمارستان روانپزشکی که تحت درمان با600 میلی‌گـــــرم لیتیــــــوم, 75 میلی‌گرم نورتریپتیلین و 1 میلی‌گرم کلونازپام قرار داشت, در فروردین1382 به مطب روانپزشکی در شهر تهران مراجعه نمود و با مصرف 1 میلــــی‌گرم ریسپریدون دو بار در روز دچار علایــــم هیپومانیا به صورت کم‌خوابی, کاهش اشتها, افزایش فعالیت, بی‌قراری, شادی و تمایل به خروج از منزل شد که با قطع ریسپریدون و ادامه درمان با900 میلی‌گرم لیتیم, 4 میلـــی‌گــرم اسکازینا و 75 میلی‌گرم نورتریپتیلین در روز به مدت 15 ماه تحت کنترل قرار گرفت, ولی به علت عوارض جانبی لیتیم, افکار بدبینی, توهمات شنوایی و بینایی, اولانزاپین به میزان 5 میلی‌گرم در شب شروع گردید که دو روز پس از مصرف اولانزاپین دچار علایم هیپومانیا شدند و با قطع اولانزاپین علایم کاهش یافت و با شروع والپرات سدیم تحت کنترل قرار گرفت.
نتیجه‌گیری: هیپومـانیا به عنـــوان یک اپیزود خلقی می‌تواند به طور نادر به دنبال مصرف داروهای آنتی‌سایکوتیک آتیپیک نظیر ریسپریدون و اولانزاپین ایجاد شود.